Thuiskomen

De enkele trouwe lezers die dit blog al volgden, zullen gemerkt hebben dat er een paar weken (Telstar en AGOVV) geen updates zijn geweest. Excuus daarvoor, maar de reden is simpel: we waren op vakantie (en onze back-up liet het afweten).
Maar als het even kan, plannen we zo’n vakantie natuurlijk tussen de belangrijkste wedstrijden van onze Tricolores in. En zo kwam het dat we enkele uren voor de aftrap van Willem II – Sparta op Schiphol landden. Niet veel later waren we thuis: het Koning Willem II Stadion aan de Goirleseweg.
Nu hebben we in de pakweg 25 jaar dat wij Willem II supporten heel wat memorabele wedstrijden gezien, maar de confrontatie van afgelopen vrijdag komt wat ons betreft in de top 20. Natuurlijk zal deze wedstrijd vooral herinnert worden als het duel waarin Arjan Swinkels een zodanig ernstige blessure leek op te lopen, dat hij per ambulance van het veld moest worden vervoerd. Maar nu inmiddels duidelijk is dat de blessure van onze krullenbol gelukkig meevalt, herinneren wij ons vooral de ongelooflijke voetbalsfeer die in ons stadion hing. Van de King Side tot aan de Goirlesekant, van de hoofdtribune tot aan de Lange Zijde; werkelijk iedereen schreeuwde en zong onze boys naar de zwaarbevochten overwinning. Geen 90 minuten durend monotoon gezang, wat bij sommige clubs nog wel eens met voetbalsfeer wordt verward, maar pure hartstocht. (Vakkie E stal de show met hun variant van ‘Oh when the kings’).
De beleving van afgelopen vrijdag toonde weer eens aan hoezeer wij als supporters naar succes hunkeren, al is dat succes nog zo bescheiden. Maar het toonde vooral aan hoe enorm de betrokkenheid van de supporters bij de club is gegroeid ondanks alle tegenspoed van de laatste jaren.
Drie dagen na de 2-1 overwinning genieten wij nog volop na van een duel dat werkelijk alles in zich had wat voetbal mooi maakt. Ambiance, spektakel, spanning, humor en emotie. Dit was thuiskomen.