Urenlang had de creatieve N-sider zitten werken aan zijn spandoek, waarop een Helmondse zwerfkat over het Willem II-logo staat te zeiken. Geniaal idee, vond de N-sider zelf, en hij had dan ook heel de week uitgekeken naar het moment waarop hij het oude laken van hullie moeder tijdens de wedstrijd zou ontrollen. Maar de creatieveling had nog maar nauwelijks plaatsgenomen tussen de Helmondse harde kern of de Tricolores stonden al op 0-1. En 0-2. En 0-3. En daar zat ‘ie dan met z’n spandoek, z’n èège op te vreten. Tot overmaat van ramp werd zijn clubke ook nog eens episch voor lul gezet door de eigen stadionomroeper, die de thuisploeg na een spelerswissel uitmaakte voor de lowest of the low: psv. Het was inmiddels 0-6 voor Willem II toen de N-sider al zijn moed verzamelde en alsnog zijn lakentje uitrolde. Nadat de 350 meegereisde Tilburgers een beetje bijgekomen waren van het lachen, konden we met z’n allen toch wel enige sympathie opbrengen voor deze diehard. Jammer dat het doekje alweer snel werd opgerold.
Maar aangezien er bij ons in het vak ook een paar met vingerverf en kleurpotloden hadden gespeeld, laten we het spandoek van Hellmond voor wat het is.
De wedstrijd mocht natuurlijk nauwelijks een wedstrijd heten. Tegen Helmond Sport, dat na twee vroege (terechte) rode kaarten met negen stond, kwamen onze boys geen seconde in de problemen. De teller bleef uiteindelijk op 7 goals steken, en daarmee werden drie belangrijke punten bijgeschreven. Maar ondanks het zeer positieve resultaat reden wij toch met een onbevredigend gevoel naar huis. Want wat zijn we na vandaag wijzer geworden over dit Willem II? En had een klein beetje ingespeeld elftal deze armzalige tegenstander niet met dubbele cijfers opgerold? En waarom bleef Streppel ook tegen negen Helmonders met Keller (balletje breed) én Swinkels (tikkie terug) achterin spelen? Of moeten we gewoon nie zòò maauwe? Op naar vrijdag: Oss thuis!
Roem & Glorie 